BLOG Maaike – deel 1
Mijn VBAC was een stuitbevalling
Op 2 september 2020 werd onze tweede zoon Loek geboren. Voordat ik vertel hoe mijn bevalling van hem verliep eerst een stukje over mijn eerste zwangerschap. Ik kan namelijk gerust zeggen dat wij best wat bijzondere situaties hebben meegemaakt in twee zwangerschappen en bevallingen. We hebben diepe dalen gekend en grootse hoogtepunten. Dat is ook de reden dat ik dit met jullie deel. Het zit niet altijd mee, maar het kan ook heel goed gaan. Soms overkomt je iets, maar ik heb geleerd dat je in sommige situaties invloed kunt uitoefenen door een positieve mindset.
In 2018 was ik zwanger van Flip. Ik had een goede zwangerschap, maar plotseling braken mijn vliezen met precies 28 weken. Ik werd opgenomen in het Isala ziekenhuis op de OHC (obstetrische high care). Ineens belandde ik in de 3elijns zorg en werd mijn zwangerschap heel medisch. Vele controles (temperatuur, 3 maal daags CTG, kweken), longrijpingsprikken en hopen dat hij zo lang mogelijk zou blijven zitten. Mijn buik bleef rustig, maar na 10 dagen ontstond er een infectie in de baarmoeder. Flip moest geboren worden. Ik was op dat moment 29 weken en 3 dagen zwanger en kreeg een magnesiuminfuus om de hersenen van Flip te beschermen. Wat was dat een naar infuus. Ik kan nu zeggen dat ik dat nog akeliger vond dan mijn hele bevalling van Loek, waarbij het effect van dat infuus maar een kwartier duurde en de bevalling van Loek uiteraard veel langer. Ik denk dat mijn mindset daarin veel heeft gedaan. Alles schreeuwde in mij dat Flip nog niet geboren moest worden. Ik onderging het, omdat het moest. Bij Loek daarentegen was het volkomen normaal dat hij kwam, aangezien hij voldragen was, en had ik er zin in!
Flip werd per keizersnede (sectio) geboren, omdat ik geen weeën had. Zijn start was niet goed en hij werd geïntubeerd en beademd. Hij kwam op de NICU terecht. Het ging niet goed met Flip. De eerste nacht was het heel spannend wat hij zou doen. Gelukkig kwam hij deze nacht door en vanaf dat moment liet hij een stijgende lijn zien tijdens zijn gehele opname. Op de derde dag mochten wij hem met alle slangetjes en tube eindelijk vasthouden. Na 2,5 week ging Flip naar de High Care en na in totaal bijna 6 weken mocht Flip met sondevoeding mee naar huis. Hij was qua zwangerschapsduur op dat moment 35 weken en 1 dag oud. Thuis deed Flip het hartstikke goed en met 38 weken mocht ook de sonde eruit. We hadden eindelijk een ‘normale’ baby. Met Flip is het helemaal goed gekomen en hij is nu een heerlijke peuter(puber).
Deze ervaring maakte dat mijn tweede zwangerschap vanaf het begin een stuk spannender was. Ik moest vanwege de vroeggeboorte onder controle in het ziekenhuis en uiteindelijk ook daar bevallen vanwege het litteken (van de keizersnede) in mijn baarmoeder. De ervaring met Flip maakte ook dat ik (nog meer) gemotiveerd was voor een vaginale bevalling. We hoopten zo enorm dat dit kindje tot minimaal 37 weken zou blijven zitten en dat hij vaginaal geboren kon worden.
Echter, ook tijdens deze zwangerschap kwamen er enkele ‘kinken in de kabel’. De grootste kink was dat Loek in stuit lag en niet van plan was om te draaien. Van alles heb ik geprobeerd: moxa therapie bij een acupuncturist, spinning babies, webster techniek bij de chiropractor en twee versiepogingen (het uitwendig draaien van de baby). Het mocht allemaal niet baten. Loek bleef in volkomen stuit liggen. Ondanks zijn ligging bleef de motivatie om vaginaal te bevallen. Ik besloot om samen met mijn man Rob een cursus hypnobirthing (peaceful birth) te volgen. Dit om te leren loslaten (bevallen als verloskundige is wel een dingetje…) en te leren een positieve mindset te creëren welke situatie er ook zou ontstaan. De kans dat ik alsnog een keizersnede zou krijgen was namelijk verhoogd door de ligging van Loek en doordat ik al eerder een keizersnede had gehad. Mijn vertrouwen in een vaginale bevalling nam toe en ik leerde goed te ontspannen door dagelijks ontspannings- en meditatieoefeningen te doen.
Intussen passeerde ik de 28 weken, 29+3 weken, 32 weken, 34 weken EN 37 weken!!! Allemaal enorme mijlpalen voor ons en die vierden we vanaf 28 weken wekelijks met een taartje (die kilo’s kwamen ergens vandaan…). En toen was het 2 september 2020. De dag waarop wij 4 jaar getrouwd waren en ik 38 weken en 1 dag zwanger was. De dag waarvan ik al weken riep dat ik zou gaan bevallen……
In de volgende blog is te lezen hoe de bevalling van Loek verliep.
To be continued….
Foto’s gemaakt door: Cindy Willems van Birthday Geboortefotografie (zwart-wit foto van Loek), Bianca van den Berg (foto van mini Flip) via Stichting Earlybirds en Michelle Schokker van Michelle Schokker Fotografie (foto van peuter Flip).
Deel via:
